Graag willen wij er op wijzen dat wij de geschiedenis van Fanfare de Eendracht alleen maar konden optekenen doordat onze oud-voorzitter Jos Schijven er een ongekende verzamelwoede op na hield voor wat betreft de Eendracht. De documentatie waar wij bij hem uit mochten  putten is ongekend en wij mogen onszelf gelukkig prijzen met destijds zijn initiatief.

We schrijven 1925. Na een ruzie met de toenmalige Pastoor Bastiaansen verlieten de leden van de familie Luijkx de toen bestaande parochiefanfare “Utele Dulce”. De ruzie was ontstaan omdat de pastoor weigerde om met  fanfare medewerking te verlenen aan de opening van de eerste Willebrordse wielerbaan, die was aangelegd achter het café van Daniël Luijkx. De familie Luijkx pikte dit niet en zorgde met de eigen familieleden voor de muzikale opluistering van de opening van deze wielerbaan. Na deze gebeurtenis werd de familie Luijkx door de pastoor gesommeerd om de in hun bezit zijnde instrumenten in te leveren. Zij lieten dit er natuurlijk niet bij zitten en prompt volgde er een oprichtingsvergadering voor een tweede fanfare binnen ons dorp. De initiatiefnemer was Dingeman (Tinus) Luijkx sr. , bij de ouderen nog bekend als den dikke Tinus. Op1 Mei 1925 was de oprichting van de Eendracht een feit en waren er twee fanfares in St.Willebrord.

Het clubhuis werd natuurlijk het café van Daniël Luijkx, de Luma genaamd door het samenvoegen van de eerste twee letters van de namen van het echtpaar Luijkx-Marijnissen. Bij de start nam zoon Piet Luijkx tijdelijk de directie op zich. Binnen een jaar zorgden Tinus Luijkx samen met zijn zoons ervoor, dat er een volwaardige fanfare functioneerde onder leiding van de eerste dirigent dhr. Tiebosch. Tussen Utele Dulce van de pastoor en de Eendracht ontstond een ongezonde rivaliteit, waardoor het moeilijk was om twee volwaardige fanfarekorpsen in een klein dorp van ± 2500 inwoners in stand te houden. Het kwam er op neer dat Utele Dulce optrad bij kerkelijke aangelegenheden en de Eendracht zette zich meer in bij de dorpsfeesten, festivals en concoursen.

Ook onder de tweede dirigent, dhr. Seegers, werden in de twintiger jaren goede successen behaald, maar later, in 1930 ontkwam ook onze vereniging niet aan een dip, het ledenaantal liep in 1932 terug naar 14. In dat jaar nam dhr. Kroes de dirigeerstok over en zijn eerste activiteit was deelname aan een Bondsconcours in Son, waar een dikke tweede prijs werd behaald, hetgeen ieder weer moed gaf. Men werd opnieuw enthousiast en het ledental steeg in 1933 weer naar zo’n 25 muzikanten.

Vanaf 1933 klaarde lucht tussen de twee concurrerende fanfares weer wat op, zodat zij dat jaar gezamenlijk Sinterklaas in Sint Willebrord konden onthalen. In 1934 behaalde de Eendracht een fantastisch resultaat in het Belgische Turnhout, namelijk een eerste prijs met onderscheiding. Mede door dit resultaat groeide de Eendracht door naar een korps van 32 muzikanten en dat was een goed uitgangspunt om het jaar daarop het 10-jarig jubileum tegemoet te kunnen zien.

Het 10-jarig jubileum was een geweldig festijn, waar de Eendracht nog lang met plezier op terug keek. In 1936 verleende natuurlijk ook de Eendracht har medewerking aan de grote volksspelen die werden gehouden t.g.v. de verjaardag van H.M. Koningin Wilhelmina.

Aan het eind van de dertigerjaren sloeg het noodlot toe in Europa, de 2e Wereldoorlog brak uit en ook Nederland had te maken metde Duitse bezetting. De Eendracht werd als gevolg van de bezetting op non-actief gezet en de instrumenten werden verborgen om ze uit de handen van de bezetter te houden, een stilte die voor de Eendracht 5 jaar zou duren.

Om de Nationale Bevrijding te gedenken werden de activiteiten van de Eendracht hervat op 5 Mei 1945. Ondanks de genomen voorzorgsmaatregelen bij het uitbreken van de oorlog in 1940 was toch een gedeelte van het instrumentarium verloren gegaan, maar Tinus Luijkx zorgde met veel kunst en vliegwerk dat onze vereniging toch bij de feestelijkheden in het kader van de bevrijding kon optreden. St.Willebrord beleefde in blijheid het eerste optreden van onze Eendracht na vijf oorlogsjaren.

Omdat de oorlog ook in de Willebrordse gemeenschap diepe  wonden had geslagen, kon de viering van het twintigjarig jubileum natuurlijk niet aan de orde zijn, dus werd besloten de viering van dit vierde lustrum een jaar uit te stellen. Echter, er waren nog meerdere grote veranderingen onderweg, hierdoor zou de Eendracht alleen maar groter en als muziek vereniging sterker worden. Een en ander was te wijten aan het overlijden aan Pastoor Bastiaansen, nog steeds een gewaardeerde persoon in St.Willebrord, dat bewijst zijn standbeeld heden ten dage aan de Dorpsstraat nog.

Op 30 Juni 1946 nam de (vernieuwde) Eendracht voor het eerst deel aan een Bondsconcours,ditmaal in de Eratozaal in Roosendaal en dit werd gelijk een groot succes, men behaalde met 322 punten een dikke eerste prijs. Ook gaven zij dat jaar acte de presènce bij de installatie van de nieuwe Burgemeester, dhr van Mechelen. Het ging inmiddels de Eendracht weer goed kwalitatief gezien en ook naar de jeugd toe werd men weer actief. Door een actie die uitging van bestuurslid Meester Kimmel (nog steeds een begrip in St.Willebrord) werd een zestiental leerlingen aangetrokken. Tot op de dag van vandaag is een van hen nog steeds actief betrokken bij onze vereniging, hij heeft in het verleden verschillende bestuursfuncties bekleed zoals penningmeester, secretaris en jarenlang voorzitter, namelijk Jos Schijven.

Op 18 Mei werd deelgenomen aan het Bondsconcours te Eersel, waar men onder leiding van dirigent Jan de Wit met 294 punten een 2e prijs behaalde. Van 1945 tot 1950 waren het drukke jaren, want wat vroeger twee fanfares deden, moest nu alleen de Eendracht doen. In die tijd was St.Willebrord een van de belangrijkste bedevaartplaatsen van West-Brabant was, dit door de befaamde Lourdesgrot en er waren vele processies met ziekenzegeningen welke muzikaal moesten worden opgeluisterd. Ook waren er regelmatig feestelijkheden vanwege het feit dat onze jongens terug kwamen uit het voormalige Nederlands-Indië. Eén van die “terugkomers” zou dik 20 jaar later nog eens onze voorzitter worden, namelijk Paul Wagtmans.

Het jaar 1950 stond vooral in het teken van het 25-jarig jubileum van onze vereniging, we waren inmiddels gepromoveerd naar de tweede afdeling en t.g.v. ons jubileum mochten we o.a. een Bondsconcours organiseren. Het was tijd om een feestje te organiseren en een concert te morgen verzorgen en de burgemeester werd om toestemming gevraagd om daarvoor de openingstijd van het feestadres met een uur te mogen verlengen tot ‘s nachts 12 uur.

In 1951 had de Eendracht haar eigen mars, namelijk de Eendrachtmars, geschreven door haar eigen dirigent dhr. Jan de Wit. Dit werd een ook in het buitenland veelgevraagde mars welke door Muziekcentrale Tierolff  werd uitgegeven.

Omdat een gedeelte van St.Willebrord nog behoorde tot Etten-Leur (en Hoeven) was ook de Eendracht aanwezig bij de installatie van de toenmalig nieuwe burgemeester van Etten-Leur Dhr.Godwaldt. Ook luisterden zij de Zesdaagse van Antwerpen muzikaal op, een kunststukje, want het was niet zo gemakkelijk als tegenwoordig om daar te geraken, denk aan vervoer en dergelijke. Ook waren er grenzen en douane, zodat elk muziekinstrument moest worden “ingeklaard” en er moest ook een “gewaarmerkte ledenlijst” aanwezig zijn. Dit optreden werd wegens groot succes in 1953 nog eens overgedaan.

Ook in 1953 werd op 18 April medewerking verleend aan misschien wel het belangrijkste evenement voor St.Willebrord tot heden toe: Op die datum werd het in 3 gemeentes verdeelde St.Willebrord in zijn geheel een kerkdorp van de Gemeente Rucphen welke toen nog onder leiding stond van Burgemeester P. Alberts.

In 1955 werd de toenmalige voorzitter van de Eendracht, Pastoor van de Riet door het Bisdom Breda overgeplaatst naar Dorst en zijn opvolger werd Pastoor Oomen, ook als voorzitter van de Eendracht.

In 1956 bestonden de grootste hoogtepunten uit de aankoop van een compleet nieuw instrumentarium, dit voor een bedrag van FL 6010,90, en niet te vergeten de oprichting van een drumband welke onder leiding kwam te staan van Tinus van Beers. Enkele jaren later, in 1959, werd het hele korps voorzien van de eerste uniformen. Ook hiervoor moest weer diep voor in de buidel worden getast, n.l. FL 6649,15 en dat terwijl er  13 uniformen waren geschonken door de Willebrordse middenstand en een brouwerij. Op de dag van vandaag zou de vereniging daar ± € 30.000 voor moeten wegtellen.

In 1960 werd G.Peijs voorgedragen als bestuurslid van de Eendracht, werd gekozen en in de zelfde vergadering als voorzitter gekozen omdat Pastoor Oomen ontslag nam als voorzitter. Onder deze nieuwe leiding werd een compleet nieuw beleid doorgevoerd, o.a. meer openheid tegenover leden en vernieuwingen.

In 1961 werd er deelgenomen aan een Bondsconcours in Lage Zwaluwe, waar de Eendracht een tweede prijs behaalde in de Eerste afdeling. De leden en de dirigent waren niet tevreden met dit oordeel en besloten werd om met de zelfde muziekstukken naar een concours van een andere Federatie te gaan. Dit concours vond plaats in Utrecht en werd een zodanig succes dat het één van de juryleden bewoog om naar het podium te komen om de muzikanten en de dirigent persoonlijk te feliciteren. De uitslag was dan natuurlijk ook een 1e Prijs met Promotie. Deze promotie werd echter niet erkend door onze eigen Bond, zodat de Eendracht binnen de R.K. Bond voor Harmonie en Fanfaregezelschappen in de Eerste afdeling bleef. Vanaf dit jaar ging de Eendracht zich ook bemoeien met het (groeiende) carnavalsgebeuren in St.Willebrord. Door toenmalig bestuurslid Bertus Janssens werd een carnavalsvaandel gemaakt en aan de vereniging geschonken. Het gevolg was een jaarlijks wederkerende optocht. De carnavalsactiviteiten zijn in 1976 overgenomen door de Stichting Carnaval St.Willebrord. 1962 was een rustig jaar met eigenlijk als hoofdactiviteit een concert in de Antwerpse Dierentuin.

1963 wordt een Zwarte Bladzijde in de geschiedenis van de Eendracht, want op 19 September overleed de oprichter, eerste voorzitter en Erevoorzitter Tinus Luijkx sr. Hij en zijn familie hebben gezorgd voor de fundering van onze vereniging.

1964 word ook weer een succesjaar, het succes uit zich in het verzorgen van een radioconcert voor de KRO-Radio, gevolgd door ingezonden stukken in de dagbladen welke lyrisch van aard waren. De minder prettige dingen kwamen in 1965 naar voren; In dat jaar werd na 20 jaar dirigent te zijn geweest dhr. J. de Wit ontslag aangezegd na moeilijkheden met de muzikanten. Als tijdelijke vervanger werd dhr. Negenman aangesteld, deze zou 5 jaar blijven. Ook penningmeester/secretaris dhr. D. Luijkx kreeg onenigheid en verliet de vereniging waarvan hij 40 jaar lid was geweest. Als waarnemend secretaris werd Jos Schijven benoemd en als penningmeester Wout Luijkx. Later dit jaar wilde men het 40-jarig jubileum gaan vieren.